చిట్టిపొట్టి గిల్లికజ్జాలను పెంచి పెద్దచేసుకోవడం... అనవసర తగాదాలకు కాలుదువ్వడం... ఒకరిపై ఒకరు పంతాలకు పోవడం..........................................రమ్య అందమైన యువతి. చదువులోనూ ముందుండేది. ఆమె తల్లిదండ్రులు కూతురిని అనుకున్న లక్ష్యాన్ని అందుకోమని ప్రోత్సహించారు. చదువు పూర్తికావడంతోనే రమ్యకు మంచి ఉద్యోగం వచ్చింది. అందుకోసం రమ్య తన గ్రామాన్ని వదిలి నగరంవైపు పయనించింది. కొత్త ఊరు, కొత్త వాతావరణం, కొత్త స్నేహితులు... ఆరంభంలో ఇబ్బందనిపించినా రమ్య మెల్లగా ఆ వాతావరణానికి అలవాటుపడింది. వర్కింగ్‌ ఉమెన్స్‌ హాస్టల్లో ఉంటూ ఉద్యోగానికి వెళ్లిరావడం, సాయంత్రం స్నేహితురాళ్లతో సినిమా, షికార్లు... రమ్యకు అంతా బాగానే వుంది. అప్పుడే రమ్యకు కొలీగ్‌ సుమంత్‌ పరిచయమయ్యాడు. అభిరుచులు, అలవాట్లు అన్నీ సరిపోల్చుకున్నారు. ఇద్దరికీ అన్నీ కలిశాయనుకున్నారు. అలా అలా స్నేహాన్ని మరింత ముందుకు జరిపారు.
రానురాను వారిద్దరికీ ప్రేమ మైకం బాగా కమ్మింది. జత కలిసిన మనసులతో జోడీ కావాలనుకున్నారు. చాలామందికి వచ్చే ఆటంకాలే వారికీ వచ్చాయి. అంతస్థులు, కులాలు, ప్రాంతాలు... వీటన్నిటినీ సరిపోల్చుకున్న పెద్దలు వారి పెళ్లికి ససేమిరా అన్నారు. అయినా, రమ్య, సుమంత్‌ తమ పట్టువీడలేదు. తమ ప్రేమను గెలిపించుకోవడానికి ఎన్ని ప్రయత్నాలు చేయాలో అన్నీచేశారు. చివరికి విజయులయ్యారు కూడా! అలా రమ్యకు, సుమంత్‌కు పెళ్లయ్యింది. అనుకున్నది సాధించిన సంతృప్తితో వారి కాపురం హాయిగా సాగిపోతోంది. కొన్ని నెలల తరువాత వారి ప్రవర్తనల్లో మార్పులొచ్చాయి. అప్పటిదాకా స్ఫురించని కులాలు, ప్రాంతాలు, అంతస్థులు వారికప్పుడు గుర్తొచ్చాయి. 'ఇద్దరం సంపాదనపరులమే. నీకేంటి ఎక్కువ? నాకేంటి తక్కువ? మా కులంలో అయితేనా..?' ఇలాంటి అనేక ఆర్గ్యుమెంట్లు ఆ దంపతుల మధ్య నిర్విరామంగా నడిచాయి. నీ మాటే ఎందుకు వినాలనే పంతాలు పెరిగాయి. ఇక రోజూ గొడవలు జరగడంలో ఆశ్చర్యమేముంది?! అప్పటిదాకా మల్లెపూలనావలా సాగిపోయిన వారి సంసారం ఉన్నట్లుండి ఆటుపోట్లకు గురైంది.
వీరి గొడవలు చూసిన పెద్దలు 'చూశారా! మేం అనుకున్నదే జరిగింది. ఇకపై ఏం చేయాలో మీరే తేల్చుకోండి. ఇష్టపడి చేసుకున్నారుగా!' అని చేతులు దులుపుకున్నారు. ఇక విడాకులు తీసుకోవడమే అసలైన నిర్ణయం అనుకున్నారు వారిద్దరూ. ఆ సమయంలోనే రమ్య స్నేహితురాలు ఇచ్చిన సలహా రమ్యను ఓ క్షణం ఆలోచించుకునేలా చేసింది. ఒక్కసారి మీరిద్దరూ 'ఐద్వా లీగల్‌సెల్‌'కు వెళ్తే మీ సమస్య పరిష్కారం అవుతుంది అన్నదే ఆ సలహా. ఏమవుతుందో చూద్దాం అనుకున్న రమ్య, సుమంత్‌ ఐద్వా లీగల్‌సెల్‌కు వచ్చారు.
సభ్యులు వారిద్దరితో విడివిడిగా మాట్లాడారు. తరువాత ఇద్దరినీ కలిపి కూర్చోపెట్టారు. 'మీరిద్దరూ కులం, ప్రాంతం అన్నింటినీ కాదని ప్రేమించుకున్నారు. అన్నిటికన్నా ప్రేమ గొప్పదని నమ్మారు. కన్నవారు వద్దన్నా పెళ్లి చేసుకోవాలనుకున్నారు. అంటే ఒకరినొకరు నమ్మారు. ఆ నమ్మకంతో జీవితాంతం కలిసి బతకాలనుకున్నారు. మరి ఇప్పుడెందుకు ఈ మనస్పర్థలు వస్తున్నాయి? ఊరు కాని ఊళ్లో ఒకరిపై ఒకరు ఆప్యాయతలు కుమ్మరించుకుని... కాపురం పెట్టిన తరువాత ఎందుకు రాళ్లు రువ్వుకుంటున్నారు? పెళ్లికి ముందు కనిపించని లోపాలు, తేడాలు ఇప్పుడెందుకు పైకి తీసుకొచ్చుకుంటున్నారు? మీ కుల, ప్రాంత తేడాలు ఎందుకు తవ్వితీస్తున్నారు? మీ ప్రేమపట్ల మీకున్న నమ్మకం ఇంతేనా? దానిపై మీకున్న గౌరవం ఇంతేనా? చిన్న గాలులకే కొట్టుకుపోయేంత బలహీనమైన ప్రేమకోసం మీరు ఆనాడు మీవాళ్లను ఎదిరించారా? కలిసి బతుకుదామని తీసుకున్న నిర్ణయం కేవలం తాత్కాలిక వ్యామోహం, ఆకర్షణల ఫలితమేనా?' అంటూ ఇద్దరినీ ప్రశ్నించారు.
రమ్య, సుమంత్‌ల మనసుల్లో ఏదో అలజడి. ఆవేశాన్ని తగ్గించుకుని వివేకాన్ని పెంచుకుని ఆలోచించారు. తమ ప్రేమను అపహాస్యం చేసేవిధంగా తమ చర్యలు ఉన్నాయని వారికి అర్థమైంది. చిన్నపిల్లల్లా పోట్లాడుకోవడం, ఎందుకూ కొరగాని పంతాలకు పోవడం తల్చుకుంటుంటే వారికే సిగ్గనిపించింది. వారిద్దరి ముఖాల్లో ఏదో నిర్ణయం తీసుకున్న భావాలు కనిపించాయి. అది నిజమన్నట్లే వారిద్దరూ ఒక్కటిగా 'తమ' ఇంటివైపు నడిచారు. సభ్యులు సంతృప్తిగా మరో జంటను పిలిచారు.
No comments:
Post a Comment